شناسایی حقوق فرهنگی - آموزشی شهروندان و راهبردهای تحقق آن در نظام تعلیم و تربیت ایران

آموزش و پرورش در جوامع امروزی به عنوان کلیدی ترین نهاد آموزشی در جهت توسعه همه جانبه به شمار می رود . چرا که در پرتو آموزش است که انسانها متحول می شوند . بر پایه نظام آموزشی و تربیتی یک جامعه است که نظم و انضباط اجتماعی حالت نهادی به خود می گیرد و عامه مردم به سوی فرهنگ ترقی و توسعه حرکت می کنند. چون هدف از آموزش و سرمایه گذاری آموزشی کشف و توسعه منابع انسانی در جهت تعالی بخش ارزشها و استعدادها و بهینه کردن آنهاست ، در نتیجه آموزش مهم ترین رکن برنامه ریزی جامعه است و کلیدی ترین عنصر در توسعه یک جامعه مردم آن جامعه هستند که باید از فرهنگ ، آگاهی و مهارت های گوناگون برخوردار باشند . بنابراین آموزش و پرورش زمانی در رسیدن به اهداف و آرمانهایش موفق خواهد بود .که بتواند شهروندانی آگاه، مسئول و خالق بپرورد و این میسر نیست مگر از طریق آموزش بهینه شهروندی و نیز ارتقا فرهنگ شهروندی. هدف این پژوهش بررسی نقش وجایگاه حقوق شهروندی در نظام آموزشی کشور است . روش پژوهش بر اساس هدف بنیادین و براساس ماهیت توصیفی است. متاسفانه در سایه سیاست های و برنامه ریزی های نادرست و غیرعلمی و ناشی از " آزمون و خطا " ؛ مدرسه از نقش اصلی خود تهی شده و به مکانی برای کاسبی و تجارت عوامل مختلف تبدیل شده است .خاستگاه اجرای " منشور حقوق شهروندی " باید مدرسه و آن هم از سنین پیش دبستانی و دبستانی باشد.الزام منطقی این گزینه ؛ بازتعریف " مدرسه " به عنوان نقطه ثقل برنامه ریزی ها و نیز نقش و جایگاه " معلم " در چرخه آموزشی است .موضوعی که البته در این منشور مغفول مانده است .