بررسی کاربرد هنرمندانه مشاغل و مناصب در گلستان و بوستان سعدی

یکی از شیوه های رایج در ادبیات برای بیان مفاهیم و تاثیر بیشتر آن بر روی مخاطب آوردن مثال و به نوعی ملموس کردن آن است به طوری که مخاطب عامه به راحتی آن را درک کند.در این مقاله سعی شده است علاوه بر معرفی و یادآوری مشاغل کهن. به کاربرد استادانه و هنرمندانه آنها در بوستان و گلستان بپردازیم.اینکه پیله ور و پادشاه در مقابل هم آورده می شوند یا هیزم کش مثالی برای سخن چین می شود؛ رگزن که کارش شاید دردآور باشد اماپایانی نیک دارد و درشتی و نرمی داشتن با این شغل سنجیده می شود.آنجا که به کشتی گیر و زورآزما یادآور می شود که زور و قدرت به تنهایی ارزشی ندارد اگر با سعه صدر و صبوری همراه نباشد؛آنجا که بوریاباف را به کارگاه حریر راه نمی دهند و با این متال حد و مرز و قابلیت هر فرد را بیان می کند.با آوردن مشاغلی چون بازارگان و سیاح به نوعی به روابط سیاسی و اجتماعی اشاره دارد و وظایف فقیه و محتسب و شحنه رایادآوری میکند و مثالهای فراوانی از این دست، همه از شاعری توانمند و بی نظیر بر می آید و او کسی نمی تواند باشد جز شیخ اجل،سعدی شیرین سخن.