بررسی مضامین اخلاق در شعر شاعران دوره ی مغول (قرن ۷-۹)

دوره ی مغول؛ دوره ای که دران ایران دستخوش حمله ای بنیان براندازشد و درپس آن اخلاق اجتماعی،فکری؛ فرهنگی و ادبی مردم سست وبه تدریج نابودگردید. سقوط ارزش هاوهنجارهای انسانی درسرزمین هایمنکوب شده موجب تضعیف روحیه دربین توده مردم شدامابا این وجود برخی ازشاعران پارسی زبان درآثارونوشتههای خودروح ستم ستیزی وبه پیروی ازان ارزش های انسانی واجتماعی را ارج نهادندوباتوجه به فضای خفقانحاکم برآن زمان ازشیوه های خاص خود که ازاندیشه بالایشان نشات می گیرد تدبیری اندیشیدند و بصورتهوشمندانه به مبارزه علیه اوضاع نابسامان جامعه و هلاکت ونابودی ارزش هاوباورشان برخواستند .ازجمله شاعرانیکه می توان به آنهااشاره نمود:مولوی، سعدیثنایی، حافظ، عبیدزاکانی وجامی، دراین پژوهش نگارندگان تلاش کردهاند که بایرداختن به اشعارشعرای نامبرده مضامین اخلاقی رادراشعار آنهابررسی کنند.