ارزیابی زیست پذیری در بافت های فرسوده شهری (مطالعه موردی: منطقه ۴ کلانشهر تبریز)

زمینه و هدف: ایده شهر زیست پذیر در بافت های فرسوده شهری عمدتا بر خلق محله های پایدار و زیست پذیری این بافت ها تاکید دارد. زیست پذیری نقش حیاتی در رشد و توسعه شهرها و کیفیت زندگی شهروندان دارد. شناسایی و درک نیازهای شهروندان و زنده سازی این سکونتگاه ها باعث بهبود کیفیت زندگی و ارتقای زیست پذیری در این بافت ها می شود. روش بررسی: پژوهش حاضر با بهره گیری از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره ویکور و با هدف ارزیابی زیست پذیری نواحی منطقه چهار کلانشهر تبریز صورت گرفته است. پس از استخراج عوامل دخیل در زیست پذیری در سطح ناحیه با بهره گیری از نظرات متخصصین مولفه ها در ۵ بعد، شناسایی و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از تکنیک های آنتروپی شانون، ویکور و از نرم افزار Arc GIS استفاده شده است. یافته ها: نتایج به دست آمده بیانگر آن است که ناحیه پنج و چهار در ابعاد اجتماعی، خدمات و زیرساخت های شهری و کالبدی- فضایی در وضعیت مطلوبی قرار دارند. ناحیه سه تنها در بعد کالبدی- فضایی در وضعیت کاملا مطلوبی واقع شده و در سایر شاخص-های مورد بررسی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. همچنین ناحیه دو و یک در اغلب شاخص های مورد مطالعه در وضعیت نسبتا نامطلوبی قرار دارد. بحث و نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که نواحی پنجگانه منطقه چهار کلانشهر تبریز از نظر شرایط اجتماعی، اقتصادی، خدمات و زیرساخت شهری، کالبدی- فضایی و زیست محیطی، بالاتر از سطح متوسط میانگین جامعه آماری قرار دارد و بنابراین از نظر زیست پذیری در وضعیت نسبتا مطلوبی می باشد.