تاثیر توسعه منابع انسانی بر مزیت رقابتی پایدار با نقش میانجی جو نوآوری و رفتار نوآورانه

نوآوری و فناوری یکی از عوامل چالش برانگیز بوده و شرایط نامشخص کسب و کار را به وجود آورده است. بسیاری از بخش های تجاری در حال حاضر با بهبود فرآیندهای تولید و سایر عملیات مرتبط بر رقابت پذیری تمرکز کرده اند. هدف این تحقیق بررسی نقش توسعه منابع انسانی در مزیت رقابتی پایدار شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری کرمان در میان کارکنان شرکت های مربوطه می باشد. روش جمع اوری داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه بوده است و روایی و پایایی آن نیز طبق آزمون های آماری تایید شده است. جامعه اماری تحقیق کارکنان شرکت های مستقر در پارک علم و فناوری کرمان بوده و تعداد ۱۰۲ نفر می باشند. به دلیل کم بودن جامعه اماری، نمونه اماری برابر با جامعه در نظر گرفته شد و پرسشنامه تحقیق بین آنان پپخش و تعداد ۸۷ پرسشنامه کامل جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل اثرات از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد توسعه منابع انسانی تاثیر مستقیمی بر مزیت رقابتی پایدار ندارد. به عبارتی نتیجه بررسی فرضیه های این پژوهش نشان می دهد اگرچه توسعه منابع انسانی به سازمان کمک می کند تا کارکنان را به دانش و توانایی/تخصص در کار خود مجهز کند و آنها را به دارایی های ارزشمندی تبدیل کند که می تواند منبع حیاتی مزیت رقابتی باشد، اما از دیدگاه کارکنان توسعه منابع انسانی مستقیما نمی تواند بر مزیت رقابتی شرکت های دانش بنیان تاثیر بگذارد. این به این دلیل است که در صنعت دانش محور، توسعه منابع انسانی بر شکلی از یادگیری از طریق عمل تاکید دارد.