بررسی فقهی بالا بردن صدا در حرم معصومین (ع)
محل انتشار: فصلنامه پژوهشنامه حج و زیارت، دوره: 3، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 47
فایل این مقاله در 30 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HZRC-3-1_002
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
حضور در حرم های معصومین(ع) دارای آدابی است که رعایت برخی از این آداب، واجب و برخی مستحب است؛ یکی از این آداب، رعایت ادب حضور و بالا نبردن صدا هنگام اشتغال به دعا و ذکر در این اماکن مقدس است. رجحان بالا نبردن صدا، عقلایی و شرعی است؛ اما آنچه مورد اختلاف فقهاست، الزامی یا استحبابی بودن مراعات ادب مزبور در حرمهای معصومین: است. به نظر میرسد منشا اختلاف، تفاوت برداشت از آیه دوم سوره حجرات است. اثبات حرمت بالابردن صدا در حرم پیامبر خدا۹ و اهل بیت ایشان هنگام حضور در حرم آنان متوقف بر اثبات الزامی بودن نهی موجود در آیه، عدم تفاوت رسول خدا(ص) و اهل بیت ایشان در حکم فوق و امکان سریان حکم مستفاد از آیه، به بعد از وفات ایشان است. گرچه در ابتدا اثبات مقدمات فوق ممکن به نظر میرسد، اما از آنجا که آیه شریفه عرفا، در حرمت عمل مزبور، در فرضی ظهور دارد که بالا بردن صدا موجب بیحرمتی نسبت به مزور باشد، فقها از آیه شریفه حرمت را برداشت نکردهاند. ازاینرو باید معتقد شویم حکم بالا بردن صدا در حرم معصومین: هنگام دعا و ذکر، کراهت به معنای برخورداری از کمترین ثواب است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا عندلیبی
دانش آموخته سطح ۴ حوزه علمیه قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :