جستجوی معنای زندگی در عصر تصویر جهان

پرسش از معنای زندگی انسان مدرن در عصر تصویر جهان دارای اهمیت خاص خوداست، زیرا این عصر ، نمایان­گری زمانه­ای است که در آن انسان مدرن مناسبات سنتی خود را با نظام عالم برهم زتده و با تکیه بر عقلانیت خودبنیاد خویش، جهان جدیدی را مطابق خواست خود بنا کرده است. در این جهان جدید تصویر شده، هویت و حقیقت همه امور عالم، مانند خدا، جایگاه دیگر اشیاء، واقعیات و  ارزش­های مابعدالطبیعی، الهیاتی، اخلاقی و نظایر آنها مطابق فهم و اراده انسان مدرن بازتعریف می­گردند. از اوصاف اساسی عصر تصویر جهان می­توان به انسان­محوری، بی­خدایی،  یا ندانم­انگاری الهیاتی، علم­گرایی، دنیاگرایی، نسبی شدن اخلاق، فراموشی مرگ و راززدایی از عالم اشاره کرد. منتقدان چنین عصری، آن را عصر بی­معنایی تمام زندگی انسان می­دانند. درحالی­که با نظر دقیق­تر و توجه به متغیرهای اهمیت هدف، ارزش و کارکرد در معناشناسی­ معنای زندگی، و تنوع نظریات و رویکردهای جدید درباب معنای زندگی، از جمله طبیعت­گرایی و ناطبیعت­گرایی، زندگی او معنادار است، اگرچه معنایی موقتی و محدود دارد. البته با نظر به رویکرد فراطبیعت­گرایی چنین زندگی­ای فاقد معناست که تنها با بازگشت به خدا قابل بازیابی معناست. در این مقاله، ضمن تحلیل ابعاد مختلف عصر تصویر جهان با نظر به اوصاف اساسی آن، تلاش می­شود نشان داده شود که معنای دنیوی و موقتی آن تنها با محدود ساختن نگاه انسان به مرزهای دنیای مادی و دلبستگی به نتایج علم و تکنولوژی جدید قابل تصور است، ولی این معنا با معنای حقیقی در نگاه خداباوری فاصله زیادی دارد.