تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر کمال گرایی، اهمال کاری در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر کمال گرایی، اهمال کاری و در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز بود. بدلیل نمونه گیری هدفمند، پژوهش از نوع نیمه آزمایشی میدانی و طرح پژوهش، پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز است. در ابتدا، ۸۰ دانش آموزان شناسایی شدند که ۴۰ نفر از آن ها، جهت شرکت در پژوهش، به صورت تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب شدند. سپس، این افراد به صورت تصادفی ساده به ۲ گروه ۲۰ نفره تقسیم شدند و در نهایت، به صورت تصادفی ساده به دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند (۲۰ نفر در گروه آزمایشی و ۲۰ نفر در گروه گواه). ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی هیل (۲۰۰۵)؛ پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) و تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکووا) بررسی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری به طور معنی داری باعث افزایش کمال گرایی و کاهش اهمال کاری در گروه آزمایش شده است. پیشنهاد می شود این درمان جهت کاهش علائم روانشناختی اختلال اهمال کاری در مراکز درمانی مورد استفاده قرار گیرد.