تجزیه و تحلیل کنوانسیون بین المللی رامسرو نگرشی مرتبط با استراتژی های حفاظتی تالابهای ایران

تالاب ها به عنوان محل رشد نباتات بومی، زیستگاه گونه های خاص حیوانات از جمله پرندگان آبزی می باشند همچنین با دارا بودن پتانسیل های اقتصادی، فرهنگی، علمی و تفریحی منابع پرارزشی هستند که حفاظت و حراست آن ها اهمیت ویژه ای دارد. کنوانسیون تالاب ها که در سال 1971 در شهر رامسر ایران به امضا رسید امسال سال 2011 چهل ساله می شود. در روز سیزدهم بهمن ماه سال 1351 دوم فوریه سال 1971نمایندگان 18 کشور در رامسر گردهم آمدند و این معاهده بین الدولی را خلق نمودند. این معاهده بین الدولی چارچوبی به منظور تسهیل همکاری های بین المللی به منظور حفاظت و استفاده معقول از تالاب ها و منابع آن ها فراهم می آورد. طرف های معاهده در این کنوانسیون موظفند که تالاب های حائز اهمیت سرزمین خود را تعیین نمایند، نقشه های اصلاحی تالاب ها را به نحوی تنظیم و اجرا کنند که حفظ و حراست و بهره برداری صحیح از آنها را در سرزمین خود تسهیل نمایند، با اعمال مدیریت صحیح کوشش کنند تعداد پرندگان آبزی در تالاب های مربوطه را افزایش دهند و تمهیدات لازم برای حفاظت تالاب ها و پرندگان آبزی در منطقه تالاب ها فراهم سازند. ویژگی منحصر به فرد کنوانسیون تالاب های مهم بین المللی رامسر آن است که کنوانسیون مزبور نخستین معاهده نوین بین دولت هاست که هدف آن حفاظت از منابعطبیعی می باشد. از جمله اهداف کلان کنوانسیون رامسر جلوگیری از تخریب جهانی تالاب ها و همچنین حفاظت از تالاب های باقیمانده ازطریق استفاده معقول از این منابع طبیعی می باشد. این مهم میسر نخواهد شد مگراز رهگذر همکاری های بین المللی، سیاست گذاری مناسب، ظرفیت سازی و انتقال تکنولوژی