تجزیه و تحلیل نارسایی های نظام آموزش حسابداری ایران در مقطع کارشناسی و ارائه راهکارهایی جهت بهبود آن

نظام آموزشی یکی از بخش های نظام اقتصادی و اجتماعی هر کشوری و تابع برنامه ریزی هایی است که در سطح کلان انجام می شود. در این بین نظام آموزش حسابداری به عنوان زیر نظام آموزشی نقش بسیار مهمی در کمک به توسعه اقتصادی کشورها دارد.که این نقش در کشورهای د رحال توسعه مشهودتر است. پیشرفتهای علمی و فنی در زمینه حسابداری از یک طرف و رشد شتابان اقتصادی از طرف دیگر این نیاز را به وجود آورده است که حسابداران در زمینه های تخصصی مربوط، مهارتهای لازم را بدست آوردند. پردازش این گونه تخصص ها و تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص نیاز به ساختار آموزشی موثر و کارامد دارد که متناسب با شرایط محیطی نیز باشد. با توجه به تحولات اقتصادی کشور چنین به نظر می رسد که نظام آموزش حسابداری از نارسایی های بنیادی برخوردار بوده و در نتیجه امکان پرورش استعدادها و به وجود آوردن تخصص های لازمه را ندارد. شناسایی عوامل و موانع رشد آموزش حسابداری، اولین شرط لازم جهت رفع اینگونه نارساییها می باشد. مهمترین ناراساییهایی که در این تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت عبارتند از بروز بودن سرفصل های آموزشی، دانش و مهارت اساتید در تدریس، امکانات و تجهیزات نوین آموزشی و پیشینه علمی دانشجویان رشته حسابداری. تحقیق حاضر که در زمره تحقیقات پیمایشی-کاربردی قرار دارد و اطلاعات آن از طریق ارسال پرسشنامه برای 101 تن از مدرسان دانشگاهی واقع در منطقه 11 دانشگاه آزاد اسلامی به دست آمد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها نتایج حاکی از آن بود که چون سرفصل های آموزشی به روز نیستند، از امکانات و تجهیزات نوین آموزشی استفاده نمی شود و بیشینه علمی دانشجویان رشته حسابداری مناسب با نیازهای رشته نمی باشد.