کمی سازی و بازشناسی احساسات مبتنی بر تغییرات فیزیولوژیک

احساسات در تمامی تجارب انسانی همچون انگیزش، ادراک، خلاقیت، توجه، آموزش و ارتباطات نقش اساسی دارد. از جمله روشهای کمی سازی خودکار احساسات که نسبت به تحلیل تصاویر چهره با پردازش صوت، توجه کمتری به آن شده است، نظارت بر تغییرات فیزیولوژیک به وسیله ثبت سیگنال های حیاتی است. احساسات مختلف همچون شادی، لذت، خشم و ناراحتی باعث تحریک سظیستم اعصاب خودکار و به دنبال آن تغییرات فیزیولوژیک به وسیله دو بخش سمپاتیک و پاراسمپاتیک می ود. بنابراین با بررسی تغییرات سیگنال های فعالیت الکتریکی قلب، رسانایی پوست، تنفس، فعالیت ماهیچه ای و غیره می توان احساسات را کمی سازی کرد. نتایج تحقیقات پیشین نشانگر حساسیت بالای این روش در برقراری همبستگی بین سیگنال های فیزیولوژیک و الگوهای عاطفی و در نتیجه الزام به رعایت محدودیت های خاص در تمامی مراحل این بازشناسی است. در این پژوهش سعی می گردد با برپایی آزمایشی مطمئن و ایجاد چهار وضعیت احساسی مشخص در سوژه ها و رعایت محدودیت های فوق در تمامی مراحل ثبت، پیش پردازش، استخراج ویژگی و انتخاب ویژگی های بهینه، چهار وضعیت احساسی با توجه به تغییرات فیزیولوژیک، دسته بندی شود. نتایج، باینگر توانایی متفاوت هر یک از سیگنالهای حیاتی در این بازشناسی است و می توان امید داشت با ترکیب این روش با روش های پیشین، به شاخص های بهتری برای کمی سازی عواطف دست یافت.