بررسی اثر کیفیت های مختلف آب آبیاری روی تولید بیودیزل از دانه های منداب

به دلیل اهمیت روز افزون نقش انرژی در جهان از یک طرف و تجدیدناپذیری سوختهای فسیلی و مسائل زیست محیطی ناشی از این دسته از سوختها از طرف دیگر، در سالهای اخیر سرمایهگذاری و مطالعات چشمگیری به منظور تامین منابع مناسبی از سوختهای جایگزین در کشورهای مختلف جهان صورت گرفته است. در این میان سوختهای زیستی (بیودیزل و بیواتانول)، یکی از مطلوبترین مواد جایگزین معرفی شده است. بیو دیزل را میتوان منابع مختلفی از جمله روغن های سوخته خانگی صنعتی یا خانگی، دانههای روغنی، درختچهها ویا درختان روغنی وغیره تولید نمود. در حال حاضر مانع اصلی عدم توسعه صنعت بیودیزل ، هزینه بالای تولید مواد اولیه فوق میباشد. در بین مواد اولیه فوق ،دانه منداب یکی از کم هزینه ترین این دانه بوده که میتوان از آن به عنوان سوخت جایگزین بیودیزل استفاده نمود..بحران کمبود آب یکی از چالش هایی است که امروزه جهان با آن مواجه است. محدودیت منابع آب توجه محققین را به استفاده اصولی از آب های غیرمتعارف مانند آب های شور، پساب های شهری و صنعتی به خود معطوف نموده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر سه کیفیت آب ابیاری روی تولید بیودیزل از دانه های منداب است. نتایج نشان داد که حداکثر بیوماس، عملکرد دانه منداب ، روغن، تفاله و بیودیزل از گیاهان منداب آبیاری شده با پساب فاضلاب تصفیه شده و حداقل آن از گیاهان آبیاری شده با آب معمولی (شاهد) بدست آمد. صفات اندازه گیری شده فوق برای گیاهان آبیاری شده با فاضلاب خام بین پساب فاضلاب تصفیه شده و آب معمول بود.