بررسی ساختمان های بتنی پیش ساخته و بتنی درجا از لحاظ تغییر مکان جانبی و دریفت

ضعف اتصالات پیش ساخته باعث شده است که استفاده از سازه های پیش ساخته با مسائل فراوانی در مناطق با لرزه خیزی زیاد مواجه باشد. که این ضعف در ساختمان های بلند مرتبه بیشتر نمایان می شود. در این مطالعه اقدام به مدل سازی یک ساختمان ده طبقه با استفاده از بتن پیش ساخته و بتن درجا شده است که نتایج نشان داده است که سازه بتون پیش ساخته از لحاظ تغییر مکان جانبی و دریفت از طبقه سوم به بالا از حد مجاز فراتر رفته و سازه از نظر ایستایی جانبی قابل قبول نمی باشد. در نهایت سختی اتصال انتهای تیر به ستون ها و درصد گیرداری اتصالات به صورت اطلاعات ورودی به نرم افزار تحلیل داده شده است و نتایج نشان می دهد که با احتساب درصد گیرداری 99/9 درصد می توان سازه را از نظر تغییر مکان جانبی و درفت مورد قبول قرار داد.