معماری بومی و تعاملات اجتماعی محلات ایران نمونه موردی: محله قدیم آب انبارنو ساری

معماری وشهرسازی گذشته ایران مملو ازاثار ارزشمند ودرخورتوجه هم به لحاظ عوامل ذهنی و هم عوامل عینی است که ازجهان بینی حاکم برتعامل و اندیشه سازندگان آن شکل گرفته است علیرغم این واقعیت روشن متاسفانه تاریخ معاصر ایران با گذر ازدوران تجدد خواهی مدرن به دلیل شهرنشینی شتابزده مدرنیزه شدن زندگی ساخت و سازهای ضعیف و رواج نامتناسب معماری معاصر غرب با انقطاع فرهنگی و گسست تجارب تاریخی خودی مواجه شده است این مقاله برآن است تا با مطالعه تطبیقی وتحلیلی محلات شهرهای قدیمی ایران و بررسی یکی ازمحلات قدیمی شهرستان ساری محله ی آب انبارنو به عنوان نمونه موردی به کشف ساختاروکالبد فضای معماری بومی محلات و ارتباط آن با تعاملات اجتماعی موجود درآن پرداخته و همچنین با استفاده ازنتایج حاصل ازنظرات استفاده کنندگان مرکز محله و مطالعه مفاهیم موجوددرمعماری قدیم آن راهکاری برای بازسازی مناطقی ازشهر که بهعلت عدم مراجعه به سنت و شاخصه های هویت بومی دچارتخریب گردیدند پیدا گردد.