ارزیابی وضعیت نیروگاههای بخاری قدیمی کشور و تعیین اولویت بررسی طرح های بازتوانی آنها به کمک فرایند تحلیل سلسله مراتبی

نیروگاههای حرارتی که شامل مجموعه ای بزرگ از تجهیزات صنعتی هستند دارای عمر مفیدی می باشند که پس از آن تولید انرژی با توجه به افزایش هزین ههای تعمیر و نگهداری مقرون به صرفه نخواهد بود. بازتوانی یکی از راه های مناسب جهت اقتصادی نمودن ادامه کار واحدهای قدیمی پس از سپری شدن عمر مفید آنها می باشد. در دهه های اخیر نظریه توسعه عمر واحدهای نیروگاهی به جای بازنشسته نمودن آنها در قالب برنامه های مدیریت عمر نیروگاه ها مطرح شده است. با توجه به اینکه ظرفیت قابل توجهی از انرژی الکتریکی مورد نیاز کشور توسط واحدهای بخار قدیمی تامین می شود. بررسی واحدهای بخار قدیمی کشور به لحاظ امکان بازتوانی ضروری می باشد. در این راستا، بررسی وضعیت واحدهای بخار با سن بالای 25 سال بر اساس شاخصهای فنی و اقتصادی و تعیین معیارهایی برای سنجش آنها از لحاظ مستعد بودن برای انجام بازتوانی از جمله فعالیتهای ضروری در این زمینه است. این مقاله به بررسی موارد پیش گفته به کمک روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی می پردازد. ارائه الگویی برای امتیازدهی و تعیین الویت بازتوانی واحدهای بخار بالای 25 سال کشور از جمله خروجی های این پژوهش است که این مقاله به ارائه نتایج آن می پردازد.