پلاستیک، معماری مدرن و ساختمان های پایدار

امروزه، بخش ساختمانی علت انتشار تقریباً نیمی از گازهای گلخانه ای و مصرف انرژی در جهان می باشد. این مصرف انرژی در قسمت های مختلف از تولید مصالح و انتقال آنها به محل ساختمان گرفته تا بهره برداری و استفاده از ساختمان را شامل می شود. بخش ساختمانی منبعی عمده برای تقاضای انرژی و مصالح می باشد. بخش اعظم انرژی در ساختمان های برای اهداف گرمایی و سرمایی فضا مصرف می شود. لذاایجاد ساختمان هایی با راندمان انرژی بهتر و کاهش مصرف انرژی برای به حداقل رسانیدن مشکلات زیست محیطی باید الگوی ما قرار گیرد. صنعت ساختمان سازی مصرف کننده بزرگ برای به حداقل رسانیدن مشکلات زیست محیطی باید الگوی ما قرار گیرد. صنعت ساختمان سازی مصرف کننده بزرگ مواد غیر قابل بازیافت بوده و این روند روبه افزایش است. این امر باعث می شود تا به دنبال روش های جدیدتری برای ذخیره سازی انرژی، مصالح و بهره وری مالی باشیم. پلاستیک ها در طول حیات خود بارها می توانند بازیافت یا ترمیم شوند. به عنوان مثال 9 درصد آلودگی هوا و تولید گازهای گلخانه ای کمتر در مقایسه با مصالح دیگری که در عایق کاری ساختمان استفاده می شوند یکی از مزایای تولید مصالح پلاستیکی می باشد. اگر می خ واهیم که پیشرفتی پایدار داشته باشیم و کره زمین ما همیشه سبز و غنی از منابع خود باقی بماند باید بتدریج به استفاده از مصالح ساخته شده از پلاستیک در ساخت ساختمان روی آوریم. استفاده از مصالح پلاستیکی برای بلند مدت، ذخیره انرژی و مالی قابل توجه ای فراهم می سازد. با استفاده از پلاستیک ها در حالی که همچنان به ساخت ساختمان های با مصرف انرژی کمتر و اصلاح راندمان انرژی در ساختمان های قدیمی مشغول هستیم با کاهش مصرف انرژی در بلند مدت، می توانیم دولت را از نظر مالی به راه اندازی و ا ستفاده از فن آوری های نوین برای استفاده از منابع تجدیدپذیر، نزدیکتر و توانمندتر کنیم در این مقاله توضیح داده می شود که چگونه استفاده از مصالح پلاستیکی، انتشار آلودگی و استفاده از مواد غیر قابل بازیافت را کاهش می دهد و از نظر سازه ای و حرارتی به طور همزمان مؤثر واقع می شوند.