بررسی تاثیر معماری اسلامی ایران در توسعه شهری پایدار

کیفیت گرایی،توجه به آینده و محیط زیست ومطابقت با اقلیم منطقه از ارکان اصلی معماری پایدار هستند که در معماری اسلامی ایران به وضوح دیده می شوند. هدف این تحقیق تحلیل چگونگی تحقق توسعه شهری پایدار، متاثر از معماری اسلامیمیباشد. ضرورت این تحقیق دستیابی به الگوی مناسب توسعه شهری پایدار و اینکه نیاکان ما چگونه توانسته اند مفاهیمی که ارزشهای فرهنگ ایرانی و اسلامی را در بردارند در معماری متجلی کنند ،معماران و استادکاران ایرانی با توجه به شرایط اقلیمی وجغرافیایی مناطق گوناگون ایران شیوه های معماری اسلامی را در شهرهای مختلف به نحو مطلوبی توسعه بخشیده اند. فرضیهتحقیق در پی بیان این مسئله است که مفهوم توسعه ی شهری پایدار درایران در دوره های مختلف اسلامی وبه بهترین شکل در دوره اصفهانی محقق شده است . بررسی این موضوع که مفهوم توسعه شهری پایدار در دوره های زمانی مختلف چه تحولاتی را طی کرده و در کدام دوره ها موفق تر بوده است نیز از مواردی است که به آن پرداخته شده است