اهمیت حفظ ژنتیکی گاومیش (تولید شیر و ایمنی زایی بالای) تحت عنوان دام بومی آینده

سالهای متمادی است که انتخاب گاوهای شیری به منظور صفات تولیدی بهتر توسط مؤسسات مختلف و یا حتی دامداران صورت می پذیرد. این موضوع به دلیل ثبت شدن و در دسترس بودن رکورد گاوها و وراثت پذیری متوسط این صفات دارای اهمیت اقتصادی فراوانی است. از طرفی خسارات اقتصادی ناشی از کاهش تولید، حذف شیر تولیدی، هزینه های درمان و یا مرگ و میر در این دامها بسیار چشمگیر می باشد. لذا در جهت کاهش هزینه های بهداشتی از طریق انتخاب دامهای مقاوم به بیماری و کاهش مصرف آنتی بیوتیک سعی گردیده انتخاب حیوانات پر تولید و همچنین مقاوم به بیماری ها در اولویت قرار گیرد. اما چون صفات مربوط به مقاومت، وراثت پذیری پائینی داشته و تعداد رکردها به لحاظ عدم ثبت دقیق محدود است، روند پیشرفت ژنتیکی در اثر انتخاب به روش های رایج به کندی صورت می گیرد. گاو میش در برابر بیماری های رایج مقاوم است و در وضعیت نامساعد بهداشتی، به خوبی رشد می کند. بدون تردید افزایش تولید شیر را به واسطه اهمیتی که هم از نظر ارزش غذایی و هم از لحاظ تأمین اشتغال و درآمد اقتصادی دارد می توان در کلیه سطوح و با استفاده از انواع دامهای شیری مانند گاو شیری، بز و گاومیش عملی ساخت و بدیهی است که انتخاب نوع دام به عوامل متعدد به ویژه به نوع منطقه و نیز گونگی برخورداری از شرایط و امکانات مربوط بستگی خ واهد دشت. یکی از خصوصیات شیر گاومیش چربی بالای آن است. بطوری که شیر گاو 67 کیلوکاری و شیر گاومیش 117 کیلوکالری انرژی در 100 میلی لیتر دارد و همچنین نسبت چربی به پروتئین شیر این دام حدود 2:1 است.