تنوع مورفولوژیک جمعیت های نخل پاکوتاه ایرانی (Nannorrhops ritchieana Griffith) در جنوب شرق ایران

نخل پاکوتاه ایرانی، یکی از گونه های بومی جنوب غربی آسیا است و به طور طبیعی در بخش های جنوب شرق ایران و عمدتاً در استان سیستان و بلوچستان رویش دارد. این گونه، دارای دو واریته به نام های دراز و پورک است که ع لاوه بر ارزش اکولوژیک در زیست بوم های جنوب شرق ایران، همچنین از دیدگاه زینتی با ارزش می باشند و نقش عمده ای نیز در صنایع دستی و درآمدزایی افراد بومی دارند. همچنین، همراه با استفاده های خوراکی و دارویی، از این گیاه جهت تعلیف دام ها نیز استفاده می شود. هدف از این پژوهش، ارزیابی تنوع اکوتیپ های (جمعیت های) مهم و روابط موجود بین ویژگی های فنوتیپی این د واریته در استان های کرمان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان بود. در این پژوهش نوزده اکوتیپ، در استان های یاد شده، براساس سیزده ویژگی مورفولوژیک مانند ارتفاع گیاه، طول تنه، محیط تنه، طول و عرض برگ، تعداد پره های برگ، تعداد برگ های سبز، طول دمبرگ، قطر دمبرگ در وسط و قاعده، طول گل آذین، قطر گل آذین در وسط و در قاعده، بررسی شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که تنوع بالایی بین جمعیت های این دو واریته در نقاط مختل وجود دارد اما بین خود واریته ها تفاوت چندانی وجود ندارد.