بررسی تاثیر ویژگیهای ساختگاه بر عملکرد دیوارهای حایل با خاکریز ازجنس مخلوط خاک و خرده های لاستیک فرسوده

کاهش تغییرمکان استاتیکی و دینامیکی وارده به دیوارهای حایل و نیز افزایش اطمینان از پایداری آنها یکی از مسایل مهم در مهندسی ژئوتکنیکمیباشد. یکی از روشهای موثر در کاهش تغییرمکانوارده به این سازههای ژئوتکنیکی، کاهش وزن مصالح خاکریز قرار گرفته در پشت آنهامی باشد. از سوی دیگر حجم عظیم لاستیکهای فرسوده با توجه به عدم تجزیهپذیری در طبیعت باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی فراوان شدهکه رفع آن از دغدغه های اصلی کارشناسان این حوزه میباشد. لذا در سالهای اخیر مخلوط کردن خردههای لاستیک با خاک و استفاده از آنها درپشت دیوار حایل به عنوان یکی از روشهای کاهش تغییرمکان و فشارهای استاتیکی و دینامیکی وارده به دیوارهای حایل مورد توجه قرار گرفتهاست. در این پژوهش تاثیر استفاده از مخلوط خاک-خرده لاستیک فرسوده به عنوان خاکریز در پشت دیوار حایل بر پارامترهای موثر در پایداری این سازههای با استفاده از دو نرم افزار EERA و Plaxis بررسی شده است. درصد خرده لاستیک موجود در مخلوط و ویژگیهای ساختگاهی پارامترهای مورد مطالعه در این پژوهش میباشند. برای افزایش دقت پاسخها از مدل رفتاری معادل خطی در مرحله اول (بررسی پاسخ ساختگاه) وموهر کولمب در مرحله دوم (آنالیز مجموعه دیوار، خاکریز و ساختگاه) برای مصالح ساختگاه و مدل رفتاری خاک سخت شونده با لحاظ سختی درکرنشهای کوچک برای مصالح خاکریز از جنس مخلوط خاک-خرده لاستیک فرسوده استفاده شده است. نتایج نشان میدهد با افزایش درصدخرده لاستیک ضریب اطمینان استاتیکی دیوار افزایش مییابد که این افزایش ضریب اطمینان در ساختگاههای سخت بیش از ساختگاههای نرم می -باشد. همچنین با افزایش درصد خرده لاستیک تا میزان مشخصی، تغییر مکان دینامیکی کاهش یافته ولی افزایش بیشتر از آن تاثیر چندانی بر کاهشاین پارامتر ندارد. همچنین لغزش پایه ایجاد شده در اثر بارهای لرزهای با استفاده از این مصالح در ساختگاههای نرم کاهش زیادی می یابد.