بررسی نقش کانی های رسی بر ناپایداری سازندهای مارنی درگیر لغزش منطقه دشتک (استان چهارمحال و بختیاری)

عوامل و پارامترهای زیادی در ایجاد و یا تشدید حرکت های توده ای مؤثر می باشد. شناخت میزان و چگونگی تأثیر هر یک از عوامل مؤثر می تواند راهگشای ما در امر پیشگیری و کنترل حرکت های متنوع مواد دامنه ای و نیز مدیریت بهینه اراضی باشد. در بین عوامل مؤثر، سازنده های زمین شناسی و نوع کانی های رسی از اهمیت به سزایی برخوردار می باشند. به منظور بررسی نوع، مقدار و خواستگاه کانی های رسی چهار پروفیل از سازند مارنی الیگومیوسن ((OM(1) و پنج پروفیل از سظازند الیگومیوسن ((OM(2) انتخاب و پس از تشریح مورفولوژیکی پروفیل ها از افق های ژنتیکی نمونه برداری شد. با توجه به مطالعات نیمه کمی، اسمکتیت و کانی های منبسط شونده حداکثر 35 درصد کانی های رسی را به خود اختصاص داده و از بالا به طرف پائین روند افزایش را نشان می دهند. با توجه به بالا بودن سفره آب زیرزمینی چنین استنباط می شود که گرچه اسمکتیت و کانی های م نبسط شونده از مواد مادری به ارٍ رسیده اند ولی افزایش این کانی در عمق را می توان به تشکیل اتوژنیک این کانی مربوط دانست. بر اساس ویژگی های کانی شناسی، اسمکتیت و کانی های مختلط انتباط پذیر در شرایط جذب آب با ایجاد فشار ناشی از تورم و آماس سازند، ح داقل مقاومت برشی را به دست می آورند. با در نظر گرفتن خصوصیات کانی شناسی سازندها و خاک های تشکیل شده بر روی آنها مشاهده شد که تکتونیک فعال منطقه، بارندگی مناسب و نفوذ پذیری خوب خاک ها در محدوده لغزش و همچنین فعالیت های مخرب انسانی شرایط لازم برای لغزش را فراهم می سازند.