استفاده از منطق فازی در پهنه-بندی آسیب پذیری آبخوان دشت هشتگرد و مقایسه آن با نقشه هم نیترات

نظر به اینکه رفع آلودگی آبهای زیرزمینی هزینه زیادی را می طلبد بنابراین لازم است ابزاری در اختیار مدیریت قرار گیرد تا از آن جهت پیشگیری از آلودگی استفاده نماید. یکی از ابزارهای فوق پهنه‏‏بندی پتانسیل آسیب پذیری آبخوان است. لذا این موضوع برای دشت هشتگرد مورد بررسی قرار گرفت. آبخوان این دشت که همواره در معرض آلودگی ناشی از آبهای برگشتی آبیاری آغشته به آفت کشهای گیاهی و کودهای شیمیایی، فاضلاب شهری و روستایی، پسابهای صنعتی است با استفاده از شاخص دراستیک مورد ارزیابی قرار گرفت. از آنجایی که در روش دراستیک از بازه های کاملا مشخص و متمایز استفاده به عمل می آید لذا از تکنیک منطق فازی نیز بهره گرفته شد و بر اساس آن نیز پهنه بندی آسیب پذیری صورت گرفت. پهنه بندی های بدست آمده نشان دادند که بیشترین درصد پتانسیل آسیب پذیری مربوط به کلاس متوسط است و مناطق شمالی دشت از پتانسیل آسیب پذیری زیادی برخوردار بوده و نواحی جنوبی دشت دارای کمترین پتانسیل آسیب پذیری می‏باشند.