تجدید حیات محلات تاریخی در راستای توسعه پایدار شهری با تکیه بررویکرد TND مطالعه موردی : محله بیدآباد شهر اصفهان

توسعه پایدار شهری، از مباحث مهم برنامه ریزی شهری می باشد. شکل گیری شهر حاصل تجمیع محلات است، لذا تجدید حیات بافت محلات تاریخی شهرها موجب پویایی زندگی شهری، بازگشت هویت و اصالت فراموش شده محلات می گردد. این بافت ها با طیف گسترده ای از مشکلات کالبدی، عملکردی، ترافیکی و زیست محیطی؛ تهدیدی جدی برای کل گستره شهر می باشند و به علاوه مهم ترین پتانسیل شهرها از زمین جهت اسکان جمعیت، تأمین فضاهای باز و خدماتی و بهبود محیط زیست محسوب می گردند. بنابراین توجه به بافت های فرسوده شهری حائز اهمیت است. قدمت محله بیدآباد در محدوده تاریخی شهر اصفهان، توسعه جوامع انسانی، تغییر شیوه زندگی و سکونت و معضلات ناشی از آن، ضرورت ساماندهی این محدوده را دوچندان کرده است. هدف تحقیق کاربردی حاضر دستیابی به بافت محله ای پایدار از طریق ارتقاء سطح نظام عملکردی و سطح کمی-کیفی کالبد بافت است. در راستای هدف مذکور با مطالعات کتابخانه ای و میدانی؛ عوامل داخلی و خارجی محدوده با تکنیکSWOT تحلیل و آلترناتیو برتر با تکیه بر اصول طراحی محله ای سنتی با توجه به معیار پیاده مداری با درنظرگرفتن فضای سبز عمومی بیشتر ارائه گردید. رشد درون زا، افزایش هویت محله ای، حس مکان و تعلق ساکنین به محله، توزیع فضایی مناسب کاربری ها و فعالیت ها، ایجاد تعادل در تراکم شهری از نتایج این پژوهش می باشد.