بررسی باکتری سودوموناس آئروژینوزا در استخرهای آبگرم معدنی شهر توریستی سرعین

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,213

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH16_148

تاریخ نمایه سازی: 23 اسفند 1392

چکیده مقاله:

مقدمه: این مطالعه در راستای ارزیابی وضعیت بهداشتی شناگاههای آبگرم معدنی شهر سرعین از نظر باکتری سودوموناس آئروژینوزا بعنوان یکی از مهمترین ارگانیسم‏های دخیل در عفونت‏های مرتبط با شناگاههای عمومی (نظیر التهاب و عفونتهای پوستی)، به منظور پیش‏بینی وقوع همه‏گیری های ناشی از این ارگانیسم در جمعیت‏های هدف، در نیمه اول سال 1390 در این شهرستان انجام گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه که بصورت توصیفی- مقطعی در طی ماههای اردیبهشت تا شهریور (بعنوان ماههای پر بار از نظر شناگر) انجام گرفت، تعداد 85 نمونه از کلیه شناگاه‏های آبگرم معدنی شهر سرعین (استان اردبیل) در ساعات حداکثر حضور شناگر، برداشته شد. نمونه ها بصورت ترکیبی از ورودی و خروجی استخرها و همچنین نواحی سطحی و عمقی آب انتخاب می شدند. بررسی باکتری سودوموناس آئروژینوزا بروش Presence-Absence، طی دو مرحله احتمالی و تاییدی، مطابق مرجع «روش‏های استاندارد برای آزمایشات آب و فاضلاب» صورت گرفت. در این روش در مرحله اول مشاهده نور سبز فلورسانس در محیط کشت آسپاراژین براث، در مقابل اشعه UV با طول موج بلند (Black Light) نشاندهنده مثبت بودن آزمایش بوده و نمونه های مثبت این مرحله جهت تایید به محیط کشت استامید براث منتقل می شدند. در نهایت تولید رنگ ارغوانی روشن دال بر حضور باکتری مورد نظر در نمونه بود.نتایج و بحث: داده‏ها نشان داد که 78/27% نمونه ها در اردیبهشت، 33/33% نمونه ها در خرداد، 33/33% نمونه ها در تیر، 89/38% نمونه‏ها در مرداد و 78/27% نمونه ها در شهریورماه آلوده به سودوموناس آئروژینوزا بوده‏اند. بین ماه‏های مختلف نمونه‏برداری و آلودگی به سودوموناس ارتباط آماری معنی دار ملاحظه گردید (05/0p<).نتیجه گیری: به طور متوسط در طول ماه‏های نمونه برداری در 22/32% موارد، آلودگی به سودوموناس وجود داشت که با در نظر گرفتن استاندارد ایران و WHO که بر عدم وجود سودوموناس آئروژینوزا در 100 سی سی نمونه آب استخر تاکید می‏نماید، درصد بالایی می باشد. لذا پیشنهاد می‏شود که پایش مستمر آب‏های گرم معدنی از نظر پارامتر مذکور در کنار بررسی سایر اندیکاتورهای میکروبی، همراه با رعایت ظرفیت شناگاهها ضمن تاکید بر رعایت موازین بهداشتی و اعمال روش‏های گندزدایی مناسب، با جدیت بیشتری توسط مسئولین امر مد نظر قرار گیرد.

نویسندگان

پری باقری اردبیلیان

کارشناس گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

هادی صادقی

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران

مهدی فضل زاده دویل

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط

روح اله رستمی

دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه تربیت مدرس تهران