امکان سنجی جایگزینی سیمان به جای مواد قیری در روسازی

ایران هم اکنون از نظر میزان تولید سیمان در رده سوم جهان قرار دارد. با این حال کمتر پروژه اجرای روسازی بتنی را می توان در کشور مشاهده کرد. تداوم این امر با توجه به رویکردهای توسعه پایدار و وضعیت فعلی کشور نه تنهاهزینه های آشکار و نهان بالایی به جامعه وارد می کند، بلکه می تواند نشانه ای از بی توجهی به منابع طبیعی و فرصت های اشتغال زایی باشد. تغییر قیمت قیر و تغییر حجم تولید سیمان محاسبات سال های گذشته را به کلی تغییر داده است،به گونه ای که دیگر نمی توان به سادگی از کنار مزایای روسازی بتنی گذشت. مزایای فنی روسازی های بتنی کم و بیش برجامعه مهندسی کشور روشن است، بنابراین تأکید بیشتر این مقاله بر ملاحظات اقتصادی شامل کاهش هزینه های راه، استفاده کنندگان و جامعه و همچنین ریسک سرمایه گذاری و خواب سرمایه، ملاحظات اجتماعی شامل اشتغال براینیروی کار بومی و رونق بازارهای کوچک و ملاحظات زیست محیطی شامل کاهش آلاینده ها، بهبود مصالح محلی و استفاده مجدد از ضایعات است. اگرچه قیر یک پسماند نفتی می باشد، اما همانند منابع نفتی دیگر یک منبع تجدیدناپذیر است و از این رو در رده منابع طبیعی ارزشمند قرار می گیرد. در شرایط فعلی که هزینه اجرای روسازی بتنی کمتر ازروسازی آسفالتی است، می توان با درایت قیر را به یک محصول صرفاً صادراتی تبدیل کرد. از طرفی امکان تولید سیمان در جای جای ایران وجود دارد که این امر می تواند عامل مؤثری در اشتغال زایی باشد. همچنین باید توجه داشت که آلودگی های زیست محیطی راه های آسفالتی در مرحله اجرا به تنهایی بیش از مجموع آلودگی های تولید سیمان و اجرای روسازی بتنی است. در دوره بهره برداری نیز عملکرد روسازی بتنی سبب انتشار آلاینده های کمتری در هوا می شود، به گونه ای که کارخانه های سیمان واقع در حاشیه شهرها می توانند با سرمایه گذاری در کلید خوردن اجرای روسازی های بتنی در کشور کمک مؤثری به کاهش آلودگی شهر نماید و احتمال تعطیلی اجباری کارخانه های خود را کاهش دهند