نگرشی بر برهم کنش جغرافیا و محیط زیست

جغرافیا مهمترین علم مطالعه و توصیف چشم اندارها به شکل سیستمی و هم سونگر کره زمین می باشد. شناخت اکوسیستم و سیر تحولات اکولوژی محور درگستره طبیعت با تکیه بر روابط انسان و فعالیتهای او در فضا، فقط با مطالعه ی فضای جغرافیایی و در همه عرصه های زیستی و غیرزیستی تحت عنوان جغرافیای طبیعی و اجتماعی و چشم اندازهای آن میسر است. شواهد اقلیم گذشته و حال، تابهنجاریهای آب و هوایی، چالش ها و جریانهای زمین ساختی که جزء انکار ناپذیر رخدادها و دگرگونیهای طبیعی است با جغرافیای طبیعی معنا می شود. نتیجه فعالیتها، رفتارها و تصمیم گیری های گوناگون بشر با رویکرد توسعه در جهت دستیابی به غذا، آسایش، رشد اقتصادی و سود بیشتر که با آلودگی در زیست کره و تضعیف پیوستگی و تجانس زیست بومها در طبیعت همراه شده با چشم انداز جغرافیای انسانی معنا می شود. هدف اصلی این تحقیق بر آن است که ارتباط و اثرات محیطی اتمسفر، بیوسفر و هیدورسفر را کنکاش کرده، شناخت مفاهیم جغرافیایی در حوزه محیط زیست را در راستای تکاپوی انسان و عوامل محیطی به مقیاس زمان و وسعت آن در طبیعت معنا کند.