ارزیابی زمین آماری از تغییرات مکانی کیفیت آب زیرزمینی جهت مدیریت بهینه– مطالعه موردی دشت کوار

مدیریت مناسب منابع آب زیرزمینی و حفظ و ارتقای کیفیت آن نیازمند وجود داده هایی در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش پارامترهای کیفی این آب در یک منطقه جغرافیایی معین می باشد. این تحقیق با هدف ارزیابی وضعیت کیفی آبخوان دشت کوار توسط روش های زمین آمار جهت شرب و کشاورزی صورت گرفت. برای پهنه بندی کیفی آبخوان از اطلاعات 12 حلقه چاه و غلظت یون های کلر، سولفات، سدیم و نیز پارامترهای سختی، نسبت جذب سدیم، هدایت الکتریکی و مواد معلق طی سال های 88 تا 90 در ماه های تر و خشک استفاده شد. سپس تکنیک های مختلف درونیابی شامل کریجینگ، وزن دهی عکس فاصله و توابع پایه شعاعی استفاده گردید. پهنه بندی آب شرب بر اساس طبقه بندی شولر و آب کشاورزی بر اساس طبقه بندی ویلکوکس انجام شد. نتایج راستی آزمایی نشان داد که برای پهنه بندی کیفی بهترین روش کریجینگ می باشد. درونیابی های انجام شده حاکی از آن است که در مجموع وضعیت کیفی آب زیرزمینی دشت کوار در ماه های تر نسبت به ماه های خشک بهتر است. بدین صورت که میانگین درصد آب غیر قابل شرب در ماه های تر 18 درصد و همین مقدار برای ماه های خشک 28 درصد می باشد. همچنین از نظر کشاورزی، این مقادیر به ترتیب 5 و 12 درصد می باشد.