توسعه روستایی با به کارگیری فرآیند برنامه ریزی محیط زیست (مطالعه موردی: دهستان گودرزی)

برنامه ریزی محیط زیست، اولین شرط بهره وری پایدار از منایع طبیعی و پیشگیری از مسائل محیط زیست می باشد. فرآیند سه مرحله ای برنامه ریزی محیط زیست، روش و چارچوب اصلی این مطالعه می باشد. با توجه به این که دهستان به عنوان کوچک ترین واحد تقسیمات سیاسی کشور، بیشترین تناسب را برای مطالعه اکولوژی انسانی دارد، دهستان گودرزی از توابع شهرستان بروجرد واقع در استان لرستان، به عنوان نمونه ی مورد مطالعه این تحقیق انتخاب شده است. در مرحله اول تحقیق، داده های مورد نیاز در دو بخش طبیعی و انسانی جمع آوری شد. این مرحله بر شناسایی محدودیت ها و قابلیت های اکولوژیک سرزمین برای انواع کاربری ها عمدتا از طریق کاربرد مدل های توان اکولوژیکی سنگ ها و خاک ها برای انواع توسعه تمرکز داشته و با کار میدانه ای و مطالعات کتابخانه ای تکمیل گردیده است. نتیجه ی مرحله-ی اول، تقسیم بندی کیفی سرزمین به پهنه های همگن بوده است. در مرحله دوم، مسائل و امکانات در هر پهنه استخراج شده است. سپس اولویت آنها و ریشه مسائل به ترتیب با مدل های RIAM و DPSIR شناسایی شده است. در مرحله ی سوم با توجه به محدودیت ها و قابلیت های سرزمین، چشم انداز(با افق1404) ترسیم گردیده و در ادامه اهداف کلان تدوین و برای نیل به آن ها، اهداف عملیاتی، ایده ها و راه حل های مناسب و مراحل اجرا(برنامه زمانی و متولیان) پیش بینی شده است. شایان ذکر است این مطالعه کاملا جنبه کاربردی دارد و در تدوین طرح ها و برنامه های بالادست( ناحیه ای و منطقه ای) می تواند استفاده شود.