بررسی فضای سبز معابر بافت مرکزی شهر ایلام

مشکلات حمل و نقل بافت مرکزی شهرها و رعایت نکردن اصول موثر بر مدیریت ترافیک، بازدهی منفی در سطوح اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی به وجود آورده. یکی از اصول موثر در افزایش بازدهی طرحهای ترافیکی، توجه به فضای سبز معابر ( فضای سبز ترافیکی) است. ارتقای کاربری فضاهای سبز در معابر و خیابانهای بافت مرکزی به عنوان بخشی که در صورت طراحی صحیح می تواند عملکرد های اکولوژیکی، اجتماعی، زیباسازی و ایمن سازی ترافیک ارایه نماید. بررسی تحلیلی آمار و اطلاعات منتج به تعیین عملکرد وابسته معابر بافت شطرنجی مرکزی شهر ایلام به یکدیگر شده که این خیابان‌ها بیش از آنکه سازنده ساختار بافت مرکزی شهر باشند، تبلور زندگی مدنی شهری در طول زمان بوده همچنین مرکز مهم فعالیتهای تجاری، بهداشتی، سیاسی و ... راسته شهری شده که علیرغم اهیمت این بافت تعداد 74٪ معابر در رده های خدماتی نامناسب قرار گرفته اند به گونه ای که طراحی هندسی ، تعین کاربری ، کاشت گیاهان و درختان ، ایمنی و سرعت در آن رعایت نشده. سرانه 39/1 فضای سبز بافت مرکزی، استفاده از پتانسیل احداث فضای سبز معابر را لازم می نماید . کمبود فضای سبز معبری، مستلزم مداخله در این بافت شده. اما باید توجه داشت مداخله خودسرانه نتایج ناموزونی را به همراه خواهد داشت. از این رو رویکرد جدی و کارشناسانه که پاسخگوی تمامی نیاز و توقع شهروندان از چنین فضاهایی باشد باید طراحی کرد. شیوه کار باید برنامه ­ریزی شده با برخورد سیستمی باشد. اگر قرار است در اجرای یک طرح هندسی تعدادی درخت قطع شود، میزان سودی که چند درخت در تلطیف هوای شهر دارند، در قبال تأخیری که ممکن است در ترافیک محل ایجاد کنند محاسبه شود و اگر منظور از ایجاد فضای سبز تنها مبارزه با آلودگی هواست ، بایستی به زیانهای ناشی از ترافیک نیز توجه شود.