بررسی امکان تلقیح نیشکر با باکتری Gluconacetobacter diazotrophicus در مزارع نیشکر خوزستان

نیشکر ) ) Saccharum officinarum گیاهی استراتژیک بوده که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود و از انرژی نورانی و گرمایی خورشید حداکثر بهره را می بردبه منظور افزایش تولید و بالا بردن راندمان و حفظ محیط زیست می توان باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن را جایگزین بخشی از کود نیتروژن دار شیمیایی نمود . باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در نیشکر توانایی تامین %30 از نیتروژن مورد نیاز گیاه را دارا می باشد و بیشترین مقدار تثبیت نیتروژن در نیشکر 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار گزارش شده است اولین بار در سال 1958 راشل و دوبرینر از بافت نیشکر یک باکتری همیار تثبیت کننده نیتروژن را جداسازی و آن را Beijerinckia fluminensisنامگذاری نمودند کاوالکانت و دوبرینر (1988) گونه اختصاصی Acetobacter diazotrophicus را برای نیشکر شناسایی نمودند، این گونه توسط یامادا و همکاران (1997) به گونه Gluconacetobacter diazotrophicus تغییر نام یافت این باکتری کاملاً درون بافتی و در تمام قسمتهای بافت گیاهی ( ریشه، ساقه و برگ ) وجود دارد اما در خاک زنده نمی ماند . باکتری میله ای کوتاه، گرم منفی، هوازی اجباری و هتروتروف می باشد . درجه حرارت مطلوب برای رشد باکتری 25-30 درجه سانتیگراد و مناسب ترین واکنش ) pH= 5/5 درون سلول گیاه ) است . برخی از سویه های گلوکونواستوباکتر توانائی تولید اکسین ) ) IAA را دارا می باشند ] . [ 4 با توجه به مصرف 300-350 کیلوگرم در هکتار کود اوره در اراضی زیر کشت نیشکر خوزستان، می توان با جایگزینی بخشی از کود نیتروژنی مورد نیاز نیشکر توسط کود بیولوژیک قدم هایی در راستای کشاورزی پایدار و کاهش مصرف کود برداشت . هدف از این مطالعه بررسی امکان تلقیح ریشه نیشکر با باکتری Gluconacetobacter diazotrophicus و تاثیر آن برخصوصیات کمی و کیفی نیشکر بود