طراحی و ساخت وسیله آزمایشگاهی جهت بررسی اثر پیچش استخوان تیبیا بر روی سطح تماس و فشار وارد بر مفصل تیبیوفمورال زانوی جسد در حالت ایستاده

هدف از انجام این مطالعه، مقایسه سطح تماس و فشار وارده بر مفصل تیبیو فمورال در حین اعمال پیچش های داخلی و خارجی استخوان تیبیا می باشد. روش کار: استخوان تیبیای پای سالم جسد 5 مرد تازه یخ زده با روش استئوتومی از 40 درجه داخلی تا 40 درجه خارجی در گام های 10 درچه پیچش یافته و سپس در هر مرحله با استفاده از سیستم مکنیکی طراحی شده، به منظور شبیه سازی موقعیت استاتیک انسان ایستاده بر روی 2 پا، مفصل تیبیوفمورال هر پا به طور جداگانه در حالت فول اسکتنشن زانو، تحت بارگذاری 400 نیوتن در امتداد محور طولی پا قرار می گیرد. سطح تماس و مقدار متوسط و ماکزیمم فشار وارده بر مفصل تیبیوفمورال با استفاده از فیلم های Fujifilm prescale اندازه گیری شد. نتیجه گیری: سطح تماس ها در حین دوران ها تغییر چندانی نکرد. فشار وارد بر کمپارتمنت مدیال مفصل تیبیوفمورال، به طور قابل ملاحظه ای در پیچش های خارجی افزایش و در پیچش های داخلی، کاهش یافت. فشار وارد بر کمپارتمنت لترال مفصل تیبیوفمورال در حین پیچش های خارجی و داخلی، تغییر محسوسی نداشت. تغییر فشار وارده بر بخش مدیال تیبیوفمورال در موقعیت های پیچشی مختلف ا ستخوان تیبیا، در ت غییر سرعت گسترش آرتروز زانو و به خصوص در افراد دچار استئوآرتریت یک طرفه مدیال زانو می تواند بسیار مؤثر باشد.