بررسی اثر روشهای مختلف کاشت بر میزان ماده خشک و عملکرد دانه در ارقام برنج درخوزستان

به منظور بررسی اثر روش های کشت بر شاخص های فیزیولوژیک و عملکرد ارقام برنج در خوزستان، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و دو عامل در سال 1389 در ایستگاهتحقیقات کشاورزی شاوور اجرا گردید. روش کشت برنج شامل نشایی، رایج منطقه و خشکه کاری به عنوان عامل اصلی و ارقام (چمپا، عنبوری قرمز و دانیال) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. شاخص های رشد شامل ماده خشک کل،شاخص سطح برگ به همراه عملکرد دانه نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. در بین روش های کشت، استفاده از کشت برنج بهروش نشایی و در بین ارقام نیز رقم پر محصول دانیال به دلیل دارا بودن مقادیر بالا در شاخص هایی مانند ماده خشک کل و شاخص سطح برگ توانستند عملکرد بالایی را در حدود 7000 کیلوگرم در هکتار تولید نماید. البته لازم به ذکر است باتوجه به اهمیت آب در شرایط خشک استان خوزستان میتوان کاهش 1000 کیلوگرمی حاصل از روش خشکه کاری را با گسترش سطح زیر کشت به دلیل کاهش مصرف آب جبران نمود. بنابراین استفاده از روش خشکه کاری و رقم دانیال به دلیل بازده مناسب در شرایط اکولوژیکی منطقه پیشنهاد می گردد