تأثیر نیتروژن و پش تیمار بذر با باکتری های محرک رشد گیاه بر عملکرد و برخی شاخص های فیزیولوزیک تریتیکاله

به منظور بررسی تأثیر نیتروژن و باکتری های محرک رشد گیاه بر عملکرد و برخی شاخص های فیزیولوژیک تریتیکاله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی مطالعه گردید. تیمارها شامل چهار سطح کود نیتروژنه (صفر، 80، 160 و 240 کیلوگرم در هکتار) و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (تلقیح بذر با آزوسپیریلوم لیپوفروم، سظودوموناس سویه 41، سودوموناس سویه 9 و عدم تلقیح بذر با این باکتری ها) بودند. بررسی روند انباشت ماده خشک نشان داد که تا 25 روز بعد از کاشت در تمامی ترکیب های تیماری روند انباشت ماده خشک مشابه بود. از 25 روز بعد از کاشت تا 75 روز با سرعت زیادی افزایش یافت. از 75 روز بعد از کاشت تا زمان رسیدگی کاهش یافت. به نظر می رسد که افزایش رقابت برای نور و دیگر منابع (سایه اندازی) و ریزش و پیری برخی برگ ها دلیل این امر باشد. بیش ترین روند انباشت ماده خشک و عملکرد تک بوته به ترکیب تیماری (x N(160 آزوسپریلوم و کم ترین آن به ترکیب تیماری x N عدم پرایمینگ بذر با باکتری های محرک رشد تعلق داشت. روند مشابهی نیز در سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی بدست آمد.