بررسی برخی ازخصوصیات رویشی گونه سنجد (Eleagnus angustifolia) در منطقه آذربایجان غربی

سنجد از گونه های چوبی، بومی آسیای غربی و مرکزی از جمله ایران می باشد. این گونه بصورت پراکنده در منطقه آذربایجان یافت می شود. این گونه جهت استفاده از میوه های آن مورد توجه می باشد و مطالعه خاصی روی این گونه صورت نگرفته است. به همین خاطر برای اولین بار سعی شده است خواص این گونه را مورد بررسی قرار گیرد. به منظور بررسی کمی و کیفی گونه سنجد Elaeagnus angustifolia مناطق فوشچی، اوصالو و ملونه با استفاده ا ز اطلاعات سازمان تحقیقات کشاورزی و اداره منابع طبیعی استان به عنوان رویشگاه های طبیعی این گونه شناسایی شد. با انتخاب مناطق مورد مطالعه، محدوده پراکنش درختان سنجد با استفاده از دستگاه GPS در هر منطقه مشخص و محصور گردید. سپس با استفاده از آماربرداری صد درصد اندازه گیری های کمی و کیفی در این مناطق انجام شد. اندازه گیری کمی شامل: ارتفاع درخت، قطر تاج، قطر برابر سینه و همچنین اندازه گیری کیفی شامل: وضعیت خشکیدگی، بادافتادگی و کیفیت تاج و تنه درختان انجام شد. اندازه گیری قطر بارب سینه درختان در سه منطقه نشان می دهد که بیشترین تعداد درختان در کلاسه قطری بین 7/5 تا 12/5 سانتی متری پراکنش دارند. از نظر ارتفاع، متوسط ارتفاع درختان سنجد در قوشچی 6/4 متر و ارتفاع متوسط درختان در اوصالو 4/4 متر و در ملونه 5/5 متر اندازه گیری گردید. بیشترین تعداد جست مربوط به منطقه اوصالو و باربر با 231 جست بود. میزان میانگین سطح مقطع برابر سینه رویشگاه قوشچی، ملونه و اوصالو به ترتیب 336/5، 512/1 و 371/2 سانتی متر مربع اندازه گیری شد. از نظر تاج پوشش هم سطح تاج پوشش منطقه اوصالو حدود 61 درصد، ملونه 53/7 و اوصالو 61/3 درصد برآورد گردید. در منطقه ملونه، قوشچی و اوصالو به ترتیب 7، 3/6 و 4/9 درصد درختان بادافتاده بودند. به طور کلی گونه سنجد بیشتر به صورت شاخه زاد دیده می شود و ارتفاع زیادی ندارند. از نظر نقطه نظر پراکنش، آب و هوایی مدیترانه ای مناسب بوده و هیچ گونه اثر منفی بر روی رشد آن نداشته است. اما دسترسی به آب مهمترین فاکتور برای پراکنش این گونه می باشد.