رویکرد زیست – فرهنگی ، باز تعریف جبههی اجتماع در مبانی شکل گیری شهر نوین اسلامی

امروزه با گذر از عصر اطلاعات به عصر مفهومی،شاهد تغییر نگرش مردم، به عنوان مهم ترین موضوع طراحی معماری و شهرسازی،به سوی معنویات دینی میباشیم. نحوه شکل گیری اصول طراحی شهر اسلامی به ارزشها و اعتقادات فرهنگی اسلامی و ماهیت احکام اسلامی آن بازمیگردد.دین اسلام بیش از ایمان معنوی به شیوه زندگی و پاسخ به جنبه های گوناگون آن میپردازد و شهراسلامی نیز با در نظرگرفتن سه رکن اساسی انسان(وجه فکری و عقیدتی)، رفتار(وجه عملی و اخلاقی)، کالبد(وجه عینی و فضایی) پاسخگوی این نگاه دینی است. نگارندگان با درک این مهم اقدام به تعریف پارادایمی نوین،کاربردی و مطابق خواسته های معاصر از این شهرسازی اصیل کرده اند. ابتدا گرایشها و ایده های مرتبط با تحول شهراسلامی در چارچوب چهاررویکرد و انگیزه عمده سیاسی، اجتماعی، فلسفی و رویکرد تکمیلی اجتماعی – مکانی به عنوان عوامل تاثیرگذاردرشکل گیری مبانی شهر اسلامی پرداخته و سپس رویکرد زیست- فرهنگی به عنوان رویکرد نوین شکل گیری شهر اسلامی متناسب با نیازهای اجتماعی و تکیه بر تعریف مجدد اجتماع،قابلیتها و نیاز شهروندان به فضای جمعی ارائه شده است.روش تحقیق در این مقاله تحلیلی-توصیفی و از سمت و سوی کیفی برخوردار است. روش جمعاوری اطلاعات آن از طریق میدانی(به شیوه مصاحبه شفاهی) و اسنادی(به شیوه مطالعات کتابخانهای) بوده ورویکرد زیست- فرهنگی با شاخصهای واگذاری امور به مردم، توجه به سازماندهی جامعه،وحدت شهر حول توحید،احترام به بستر طبیعت و ابعاد اجتماعی، باز زندهسازی فضا متناسب با عصر مفهومی و عصر ارتباطات و بازتعریف جبهه ی اجتماع متناسب با پاسخ به جنگ نرم از نگاه اسلامی و کارکردهای آن به عنوان رویکرد نوین شهراسلامی و پیشنهاد طراحی محله با مرکزیت مسجد با سه رویکرد اقتصادی، فرهنگی و آموزشی وتعریف تعاملات اجتماعی حول این سه رویکرد، به مرکزیت مسجد از دستاوردهای آن میباشد.