معنابخشی و آفرینش هویت در میدان های شهری با تاکید بر الگوهای شهرسازی ایرانی - اسلامی (نمونه موردی: میدان انقلاب شهر سنندج)

معنابخشی و ایجاد حس مکان، تلاقی سه بعد عناصرکالبدی، فعالیت ها و پیشینه تا ریخی شکل گرفته در اذهان عمومی است. فضاهای شهری معاصر پس از مدرنیته رفته رفته دچار نقصانهای هویتی شده که منجر به آسیبهای جبران ناپذیری در فضاهای شهری بالاخص میدانها گشت. میدان با ابعاد مختلف عملکردی، معنایی و کالبدی می تواند در ارتقای مطلوبیت فضاهای شهری نقش مهمی ایفا نماید. بنابراین توجه به عوامل مؤثر در ایجاد و تداعی تعلق خاطر و دلبستگی مکان در میدانها که صحنه بروز تعاملات اجتماعی در شهر محسوب میشوند، نقش مهمی در بازخوانی هویت میدانهای شهر ایرانی- اسلامی دارد. طی پژوهش ضمن اشاره مختصر به عوامل به وجو د آورنده معنا در مکان، میدان انقلاب شهر سنندج به عنوان یکی از مهمترین فضاهای تاریخی شهر مورد کاربست قرار گرفته است. هدف اصلی پژوهش بررسی و تحلیل ارتباط میان ابعاد معناشناختی فضاهای شهری و ایجاد دلبستگی افراد جهت بازشناسی هویت میادین عملکردی با مطبوعیت فضا یی بالاست . این پژوهش یک تحقیق علمی-کاربردی است. روش های گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و میدانی می باشد که در نهایت با نتایج تحلیل خواهند شد. فرضیه تحقیق این است که با درنظر گرفتن ارتباط ابعاد SPSS استفاده از نرم افزار معناشناختی در فضاهای شهری و ایجاد حس مکان در آن فضا میتوان به بازخوانی هویت از دست رفته میدان های عملکردی شهری پرداخت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که در بازخوانی هویت از دست رفته میدان های عملکردی گذشته و القای حس مکان در آنها دو بعد اصلی معنایی و عملکردی از اهمیت زیادی برخوردا ر میباشد. میدان انقلاب در طول توسعه های بی رویه شهری دچار نقصان های هویتی، بی مرکزی و واگرایی در شهر شده که طبق بررسی ها با توجه به پیشینه تاریخی و فضاهای کالبدی مهم در محدوده آن و از همه مهمتر بار معنایی آن میتوان به بازخوانی هویت از دست رفته آن از طریق اثبات ارتباط و همبستگی میان ابعاد معنایی و عملکردی با ایجاد حس تعلق پرداخت.