انعطاف پذیری محیط و تاثیرآن بر رفتار کودکان بی سرپرست

رشد کودک تحت تأثیر عوامل مهمی نظیر عوامل جسمانی و اجتماعی است. عدم توجه به هر یک از این عوامل تاثیر گذار در تغییر و تبدیل عوامل جسمانی و مهمتر از همه روحی روانی کودک تاثیر چشم گیر دارد. یکی از موارد مهم فضایی است که کودکان در آن رشد می کند. فضا و محیط هم در پرورش جسمی و هم در رشد و بالندگی روحی، روانی کودکان، تاثیرگذار است. برآورد هر یک از نیازهای تاثیرگذار در رشد کودک نیازمند فضایی است تا عوامل و ابزار برآورد نیازها را در خود جا دهد و شرایط مورد نیاز را فراهم آورد. انعطاف پذیری در معماری مقوله ای است که پاسخ گوی بسیاری از نیازهای تغییر پذیر در فضاهای معماری به شمار می رود. تأمین شرایط آسایش وابسته به مقتضیات سنی، سلایق بشری و نحوه جریان بهتر عملکردها در داخل فضا به واسطه فراهم آوردن انعطاف پذیری در معماری مقدور می باشد. هدف این تحقیق بررسی فضاهای معماری انعطاف پذیر و سرزنده می باشد و آیا می تواند کمبود های ناشی از نداشتن خانواده را برطرف نماید و در رفتار افراد تاثیر گذار باشد و باعث تعامل اجتماعی و هویت بخشی کودکان بی سرپرست گردد. روش تحقیق تاریخی- تفسیری و همچنین روش توصیفی – تحلیلی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از بانک های اطلاعاتی ،بررسی های میدانی، مطالعات اسنادی، مصاحبه و مشاهده می باشد.