استراتژی ایالات متحده آمریکا از اعمال تحریم های همه جانبه بر علیه جمهوری اسلامی ایران و کشورهای منطقه از دیدگاه حقوق بین الملل

ایالات متحده آمریکا به عنوان قدرت نوظهور در عرضه جهانی و بین المللی بعد ازجنگ جهانی دوم و خاتمه یافتن جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان تنها رقیب و ابرقدرت مخالف در مقابل سیاست ها و استراتژی آمریکا، شرایط و زمینه برای زمامداری بلامنازع این کشور بر جهان آماده گردید. به همین دلیل این کشور برای جلوگیری از نفوذ کمونیسم در این منطقه استراتژی خود را در قبال خاورمیانه در جهت اعمال سیاست های خارجی خود و رسیدن به ذخایر عظیم منابع نفتی و به لحاظ داشتن ارزش های خاص اقتصادیف ارتباطی و فرهنگی و دارا بودن موقعیت ژئوپولیتیک و ژئواستراتژیکی این منطقه تغییر داد و در اولویت بندی مناطق م ختلف جهان جایگاه ویژه ای رابرای منطقه خاورمیانه همانند دوران جنگ سرد قایل شد. این در حالی است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به عنوان قدرت نوظهور در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس تا حدودی ای موقعیت استراتژیک آمریکا در منطقه به خاطر تأثیرات آن بر کشورهای منطقه دچار تزلزل شد. لذا برای جلوگیری از نفوذ ایران در این منطقه و مغایرت آن با منافع و سیاست خارجی خود تحرم های یک جانبه بر علیه ایران را از همان اوایل پیروزی انقلاب و همچنین کشورهای منطقه از جمله عراق اتخاذ کرد. این مقاله تلاش می کند تا نشاندهد این تحریم ها، خلاف مقررات حقوق بین الملل، اصول و اهداف سازمان ملل متحد و همچنین به نوعی مخالف با موازین حقوق بشر بوده است و هدف از اعمال این تحریم های خلاف مقررات حقوق بین الملل، جنگ اقتصادی (تروریسم اقتصادی) و به انزوا کشیدن جمهوری اسلامی ایران و برای جلوگیری از نفوذ این کشور در منطقه خاورمیانه و رسیدن به استراتژین خود می باشد.