تحلیل وضعیت گردشگری استان چهارمحال و بختیاری (با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری TCI

آب و هوای هر منطقه عامل بسیار مهمی برای تعیین درصد فعالیت و نیز نوع فعالیت انسانی است. در این مقاله برای ارزیابی شرایط اقلیم آسایش انسانی با استفاده از شاخص بیوکلیماتیک (TCI)، داده های4 ایستگاه سینوپتیک استان در یک دوره آماری 15 ساله (1991-2005) جمع آوری شد. در این مدل سیستمی از 7 پارامتر: میانگین بارش ماهانه، میانگین دما، میانگین نم نسبی، بیشینه دما، کمینه نم نسبی، میانگین روزانه ساعات آفتابی و سرعت باد مورد ارزیابی واقع شد. هدف از این پژوهش تحلیلی- توصیفی بررسی شرایط اقلیم آسایش انسانی استان چهارمحال و بختیاری و تعیین تقویم زمانی شرایط آسایش انسانی بر اساس مدل TCI است. در تجزیه و تحلیل و پردازش داده ها در محیط EXCEL یک بانک اطلاعاتی تهیه و سپس شاخص TCI را برای کل ایستگاه های استان به تفکیک ماه های سال محاسبه شد. نتایج این پژوهش نشان داد که شرایط مطلوب در این استان از لحاظ آسایش اقلیمی و مناسب ترین زمان برای فرد گردشگر از اوایل اسفند تا اوایل آبان می باشد. یعنی فصل مناسب گردشگری در این استان عمدتاً فصل بهار و تابستان و یک ماه از پاییز و یک ماه از زمستان است.