مکان یابی بهینه اسکان موقت پس از زلزله درمناطق شهری بااستفاده از روش های چند معیاری و GIS (مطالعه موردی منطقه 6 کلانشهر تهران)

امروزه یکی از مهمترین مسائلی که همواره مورد توجه سازمان های مسئول در مدیریت بحران قرار دارد انتخاب مکانی مناسب جهت اسکان موقت جمعیت های آسیب دیده از سوانح و بلایای طبیعی می باشد. در ایران معمولاً مکان گزینی برای اسکان موقت شهروندان به صورت تجربی پس از بروز سانحه بدون در نظر گرفتن استانداردهای لازم توسط سازمان های امدادرسانی انجام می گیرد. بدیهی است عدم مکان گزینی صحیح ممکن است فاجعه دیگری حتی به مراتب وخیم تر از سانحه اولیه به دنبال داشته باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف در نظر گرفتن مراحل مدیریت بحران یک شهر زلزله زده ما را بر آن داشت تا با بررسی مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله درمنطقه6شهر تهران، راهکارهایی را در جهت انتخاب مکان های مناسب برای اسکان زلزله زدگان درکلانشهر تهران بیابیم.به طور کلی مکانیابی و جانمایی مراکز اسکان موقت موضوع پیچیده ای است که تابعی از معیارها و متغیرهای متعدد می باشد.بنابراین با توجه به قابلیتهای تکنیکهای تصمیم گیری چندمعیار (MCDM)می توان اذعان داشت که امروزه بهره گیری از این روشها به منظور تعیین و سنجش ضرایب اهمیت معیارها و شاخصهای تأثیرگذار بر مکانیابی فعالیتها، یکی از مناسبترین روشها به حساب می آید.با توجه به تراکم بالای جمعیتی و ساختمانی درکلانشهرتهران وبالاخص منطقه 6شهر تهران انجام مطالعات و برنامه ریزیهای دقیق در راستای به حداقل رساندن آسیبهای ناشی ازسوانح و رویدادهای طبیعی ضروری است.دراین مقاله با استفاده از شاخصهایی چون(دسترسی،نزدیکی به مراکز خدماتی،مساحت کاربری زمین ، نزدیکی به گسل و....)،بااستفاده از روش TOPSIS به مکانیابی بهینه مناطق اسکان موقت درمنطقه 6کلانشهرتهران پرداخته شده است.نتایج تحقیق نشان می دهدعلی رغم وجودکمبودفضاهای کافی جهت اسکان موقت،ایستگاههای مترو و کاربری هایی چون پارکها و فضاهای بازشهری ازاولویت بالایی جهت اسکان واستقرار آسیب دیدگان پس ازسانحه در سطح منطقه6کلانشهرتهران برخوردارمی باشند.