بررسی اقتصادی زمینه‌های سرمایه‌گذاری در برخی صنایع منتخب کشاورزی با بهره‌گیری از رهیافت اقتصاد مهندسی (مطالعه موردی: شهرستان همدان)

محدودیت امکانات در زمینه‌های سرمایه، مدیریت ونیروی کار ماهر در روستاها سبب عدم گسترش صنایع تبدیلی و عقب‌ماندگی بیش از پیش مناطق روستایی کشورمان شده است. ایجاد پیوند قوی بین شهر و روستا، نقش مرکزی در توسعه صنایع و توسعه کشاورزی، آزادی عمل در بازاریابی، ایجاد درآمد در مناطق غیر شهری، ایجاد اشتغال و ... از جمله مزیت‌های گسترش صنایع تبدیلی می‌باشد. در این مطالعه با در نظر گرفتن اصول کلی حاکم بر تحلیل هزینه – فایده و معیارهای مختلف محاسبه شده، هزینه‌ها و منافع صنایع مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با استفاده از معیارها و تکنیک های مختلف اقتصاد مهندسی در مورد توجیه‌پذیری مالی – اقتصادی هریک از اظهارنظر شده است. هم‌چنین از میان معیارها و شاخص‌های ارزیابی پروژه، نرخ‌بازدهی داخلی (ROR) خالص ارزش فعلی (NPW)، دوره برگشت سرمایه و سرانه اشتغال‌زایی برای ارزیابی صنایع تبدیلی محاسبه شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که غلب طرح‌های بررسی شده از نظر سودآوری خصوصی دارای توجیه‌ اقتصادی می‌باشد. نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که اغلب طر‌ح‌های بررسی شده از نظر سودآوری خصوصی دارای توجیه اقتصادی می‌باشد. براساس نتایج به دست آمده از میان گزینه‌های مختلف موجود برای سرمایه‌گذاری و با در نظر گرفتن همه معیارها و با توجه به تهمیت هریک از معیارهای مطرح شده، سرمایه‌گذاری در زمینه صنعت صنایع فرآوری و تبدیلی محصولاتی چون سیب‌زمینی، سیر، گوجه فرنگی، انگور و سایر میوه‌جات و.. از اولویت‌ بسیار بالایی برخوردار است. لذا در ارایه هرگونه برنامه جهت گسترش و توسعه سرمایه‌گذاری در مورد فراوری محصولات کشاورزی در منطقه مورد مطالعه توجه و در نظر گرفتن صنایع مرتبط با این محصولات می‌‌تواند باعث رشد و شکوفایی سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه در زمینه تبدیل و فرآوری محصولات کشاورزی گردد.