مشارکت مردمی و نقش نخبگان در توسعه

مشارکت به عنوان ابزاری متعادل‌کننده عمل می‌کند که در یک طرف دولت و در طرف دیگر مردم قرار دادند: و خود این محور تعادل مشورت یاهمان ایده مشارکت است که عامل تعیین‌کننده ارتباط بین دولت و مردم را برعهده دارد. ایده مشارکت به دلیل ذاتی بودن آن در همه جوانب وجود دارد، اما به دلیل عدم مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح نتوانسته به حالت بالقوه ظاهر شود. امروزه با کناره‌گیری دولت از چارچوب توسعه، نقش مردم به عنوان یک عامل در دستیابی به توسعه به خصوص توسعه پایدار یک امر اجتناب‌ناپذیر است. جامعه‌ای می‌تواند توسعه یافته باشد که زمینه‌های مشارکت مردم به عنوان سرمایه‌های اجتماعی و هم‌چنین نخبگان جامعه به عنوان هدایت‌گر این حرکت، در تمامی جوانب اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی فعال و یک کاتالیزور عمل نموده و فرآیند رسیدن به جامعه دلخواه را تسریح و آسان نماید. البته باید در نظر داشت که تحقق این هدف زمینه‌هایی را می‌‌طلبد که بتواند علاوه بر ایجاد حس وابستگی مردم، موجب اطمنیان و اعتماد متقابل مردم و دولت نیز بشود. از جمله این زمینه‌ها آموزش و اطلاع‌رسانی و جذب نخبگان محلی و اصلاح الگوها می‌باشد که می‌توانند نقش محوری و هدایت‌کننده و هم‌چنین قانون‌گذاری از سطوح پایین به بالا را براساس شناخت موقعیت و کمیت‌ها به انجام برسانند.