معماری دربافت های باارزش تاریخی با هدف پیوستگی وتداوم با محیط نمونه موردی: طرح توسعه دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنراسلامی تبریز دربافت قدیمی محله مقصودیه ـ بانگاه به معماری پایداربافت

طراحی در بافتهایی که دارای قدمت باارزشی هستند متفاوتتر از طراحی در بافتهای جدید میباشد چراکه در اینگونه طرحها میبایست خود را حافظ میراث بجامانده دانست و درعین حال طراحی مطابق با نیازها، توقعات و تکنولوژی جدید شکل بگیرد.گذشته متنی است که پیشتر نوشته شده و در این میان، ما برای طرح اندازی آینده خود، گذشته را چونان یک متن می خوانیم و با اوج و حضیض های آن همراه می شویم. هرمتنی، فرامتنی در خود دارد. پس میتوان با سفر در متن، از فرامتن نیز چیزی فهمید. در مورد ساختارهای باارزش در بافت تاریخی که نمونه مورد مطالعه در زمره این گروه قرار دارد برای حفظ زندگی اثر، نگاه ما در جهت تدوام و تکامل آن در طول زمان می باشد(معماری متن گرا). در واقع در مقیاس وسیعتر آنچه از فضای شهری در ذهن مخاطب شکل میگیرد، بشکل جریان پویا و زنده در حال تکمیل خویش میباشد. هدف اصلی در ارائه این پروژه، بررسی نحوه مداخله و همنشینی معماری جدید در جوار معماری تاریخی تبریز که قدمت باارزشی دارد می باشد. انتخاب پروژه باین دلیل که در بافت تاریخی چندصد ساله رشد کرده و بناهای موجود آن در همنشینی دوستانه از زمان زندیه تا زمان حال به حیات خود ادامه می دهند، میتواند در انجام این تحقیق یاری رسان باشد. فرضیات: طرق مختلف مواجهه معماری امروز با معماری گذشته و فاکتورهای تاثیر گذار بر آن: در تداوم معماری محیطی شکل بگیرد(حفظ و تداوم معماری بومی)، هماهنگ با محیط اطراف خود باشد(اصالت طرح وابسته به محیط و مکان است)، بیان کننده خصوصیات عصر خود باشد(میراثی برای آیندگان). بطور کلی در هر مرحله از حیات هر جزء از محیط، کلیتی وجود دارد که خاص آن لحظه از حیات آن جزء است و هر فعالیت جدید ساختمانی اگر موجب گردد کلِ جامع هر چه بیشتر منسجم و پویا شود، آن کل را متحول می سازد و بتدریج کلهای تازه ای را پدید میاورد. مفهوم اصلاح بیانگر این است که چگونه میتوان با رفع نواقص پیشین در طول مسیر اصلاح، کلهای تازه تری که خود را در مرحله بعدی اصلاح، بازسازی کنند و مهمتر اینکه به نیازهای هر دوره خود پاسخگو باشند، ایجاد کرد.