احیاء بافت های فرسوده شهری با رویکرد مشارکتی مطالعه موردی: شهرآبسرد استان تهران

رشدفزاینده شهرنشینی وشکل گیری ابعادومقیاسهای جدیدی ازرشدوتوسعه شهری درطی چنددهه اخیرباعث شده است که شهرومدیران شهری معاصرباچالشهای نوینی مواجه گردند دراین بین فرسودگی بافت که نتیجه فرسایش کالبدی اقتصادی و اجتماعی است باعث جابجایی جمعیت بافت های مرکزی شده و روند این فرایند دربافت های تخلیه شده شدت گرفته و این بافت ها به مامن ناهنجاریهای اجتماعی تبدیل شده اند شهرابسرد واقع درمحدوده شرق استان تهران به علت حجم وسیع بافت های فرسوده شهر یو ازطرفی بحران خیز بودن آن به دلیل قرارگیری درمجاورت گسل توجه ویژه ای رادراین زمینه می طلبد نوسازی بافت های فرسوده فرصتی برای احیا هویت معماری ایرانی اسلامی و همچنین رفع مشکلات اجتماعی فرهنگی بهداشتی و غیره بوده باعث حفظ میراث فرهنگی و حرکت به سوی توسعه پایدارشهری میشود تجربیات گذشته و ارزیابی و تحلیل اقدامات انجام شده درسایرکشورها و ایران نشان میدهد که تنها تامین منابع مالی مشکل نوسازی بافت های فرسوده نبوده بلکه عدم مشارکت همه جانبه مردم ساکنان و مالکان بخش خصوصی و مسئولین شهری نیز دخیل بودها ست دراین مقاله با هدف زنده کردن بافت های فرسوده شهر ابسرد تلاش شده تا با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی و بهره گیر یازبررسیهای میدانی و اسنادومدارک نقاط قوت و ضعف و فرصت ها و تهدیدهای موجود دراین بافت ها مورد بررسی قرارگرفته و راهبردهایی رادرجهت بهبود وضعیت موجود این محلات بابهره گیری ازرویکرد مشارکتی ارایه نماید نتایج بیانگر آن است که درصورت استفاده ازتوان مشارکتی این بافت ها بهتر میتوان ازنقاط قوت آنها برای غلبه برنقاط ضعف و حتی تهدیدات موجود درمحلات استفاده نمود