راهبردهای مدیریت پایدار تفرجگاه های ساحلی غرب مازندران به روش تحلیل عوامل استراتژیک

در دنیای ماشینی امروز، سفر لازمه زندگی انسان پر مشغله معاصر گردیده و بر اساس این نیاز، گردشگری در اغلب کشورها بعنوان محورتوسعه قرار گرفته است.گردشگری ساحلی در قرن 19 شروع شد و همگام با توسعه در سیستم حمل و نقل و افزایش رفاه، در حال گسترشمی باشد[ 1]. سواحل ماسه ای از اولویت های مکانی برای گردشگری ساحلی بشمار می روند و جزء جاذب ترین نواحی برای پشتیبانیبسیاری دیگر از فعالیت های انسان مانند تجارت دریایی، توسعه بنگاه های تولیدی-اقتصادی و اسکان جمعیت محسوب می شوند[ 2].استان مازندران خصوصا در فصل تابستان پذیرای عده ی کثیری از گردشگران ، بویژه در تفرجگاه های ساحلی که شامل طرحهای سالمسازی دریا هستند می باشد. طرح های سالمسازی دریا که شناگاه رسمی محسوب می شوند به منظور تامین امنیت جانی، مالی وفرهنگی و ایجاد محیطی سالم برای تفریحات، در ساحل دریا برای عموم مردم ایجاد می شود. در این مطالعه از تجزیه و تحلیل عوامل استراتژیک موسوم بهSWOTاستفاده شد. ماتریسSWOTمی تواند با در نظر گرفتن عوامل داخلی ( شامل قوت ها و ضعف ها) و عوامل خارجی ( شامل فرصت ها و تهدیدها) ، مبنای خوبی را برای تدوین استراتژی ها فراهم آورد[ 3].در این ارتباط 4 تفرجگاه ساحلی در غرب استان مورد بررسی قرار گرفت ،طبق نتایج بدست آمده تفرجگاه حسینی نوشهر درموقعیتST قرار گرفت که در مقایسه با سایر تفرجگاه های مورد بررسی که در موقعیتWTقرار گرفتند از وضعیت به نسبت بهتری برخوردار است.