بهینه سازی زمانبندی تقاطع های چراغدار برای الگوهای متفاوت وسایل نقلیه وعابرین پیاده بر اساس روش تابع امید

تاکنون مسئله بهینه سازی زمانبندی چراغ راهنمایی به فرم های متفاوتی بیان شده؛ امادر این روش ها، احجام عابرین پیاده و نوع توزیع ورود آن ها معیار اصلی بهینه سازی تقاطع های چراغ دار نبوده در این مقاله یک روش بهینه سازی جدید برای زمانبندی چراغ راهنمایی یک تقاطع ایزوله در شرایط زیر اشباع پیشنهاد شده است. برخلاف روش های معمول گذشته، در این روش عابرین پیاده و نیازهای آن ها و هم چنین نوع توزیع ورود وسایل نقلیه و عابرین پیاده به تقاطع که تا پیش از این در بهینه سازی ها کمتر مورد توجه قرار می گرفت، مورد توجه قرار گرفته شده است. در این مقاله با هدف کاهش تأخیر وارد بر وسایل نقلیه و عابرین پیاده، روشی تحلیلی برای بهینه سازی طول سیکل با توجه به تغییرات تصادفی احجام ورودی به تقاطع براساس روش تابع امید ارائه شده است. از جمله این مسئله اهمیت توجه به توزیع های ورود به تقاطع و به خصوص عابرین پیاده در تقاطع های چراغ دار را بیان می کند.