مکانیابی شهرکهای صنعتی با تاکید بر عوامل اقلیمی و مدل تصمیم گیری چند معیاری (مطالعه موردی: استان خوزستان)

این تحقیق به مکانیابی مناطق مناسب جهت احداث شهرکهای صنعتی در استان خوزستان می پردازد. مهمترین متغیرهای این تحقیق عوامل اقلیمی، توپوگرافی، زیست محیطی و زیرساختهای انسانی می باشد. در این بررسی با تاکید بیشتر بر عوامل اقلیمی مثل باد، ساعات آفتابی، دما، بارش، رطوبت، عوامل توپوگرافیک مثل ارتفاع، جهت شیب، آب زیرزمینی، عوامل زیربنایی و سایر متغیرهای محدوده استان خوزستان مورد بررسی قرار می گیرد. برای نیل به اهداف و رسیدن به سوالات تحقیق از داده های ایستگاههای هواشناسی استان و نقشه های سازمانهای مختلف استفاده شده است. روش تصمیم گیری چند معیاری بر اساس وزن دهی AHP برای انتخاب بهترین مکانها جهت شهرکهای صنعتی استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بهترین مناطق توسعه شهرکهای صنعتی در نزدیکی شبکه راههای اصلی و شهرهای متوسط و بزرگ قرار دارند. و ناحیه دشتی استان خوزستان در کنار معیارهای دسترسی، مناسب ترین مکانها می باشند.