ظهور بتن و انقلابی در معماری مدرن از منظر زیبایی شناسی و طراحی شهری

بتن نسبت به دیگر مصالح ساختمانی نه تنها از نظر فنی مطلوب است بلکه از نظر زیبایی معماری می تواند به ساختمان کیفیت طبیعی تری بدهد. با ظهور و بکارگیری بتن در قرن نوزده میلادی افق های تازه ای فراروی معماران و مهندسان سازه گشوده شد. در این دوران بتن به عنوان یک عنصر سازه ای با کاربرد معمارانه باعث انقلابی در معماری گردید. پدید آمدن معماری های تندیس گرایانه و مکتب بروتالیسم ماحصل نگرش معماران بزرگ آن زمان به بتن بود به عنوان عنصری که هم جایگاه سازه ای دارد و هم کارایی معماری. در سال های اخیر نیز با تلفیق سازه با هنر معماری، بتن باعث پدیدآمدن زیبایی شناسی جدیدی گردیده است. با پیشرفت های چشمگیر در صنعت بتن، فصل جدیدی از معماری نوین فراروی طراحان قرار گرفته است. نسل های جدید بتن همانند بتن لایتراکان، بتن بیولوژیک (بتن زنده یا بتن سبز)، بتن سبک، بتن خرده لاستیکی، بتن اسفنجی و ... تحولات عظیمی هم از باب زیبایی شناسی و هم از باب سازه ای پدید آورده است. از منظر معماری شهری نیز استفاده از دستاوردهای جدید صنعت بتن همانند بتن رنگی، حکاکی روی بتن، مبلمان شهری بتنی و ... جلوه ی خاصی به زیبایی شهری از منظر معماری شهری داده است.