قابلیت تصاویر ماهواره ای در تهیه نقشه مناطق مرطوب کویری برای دفن زباله های سمی، مطالعه موردی: کویر ابرقو

مسئله زباله های سمی و در نظر گرفتن محله ای امن برای دفن آنها، به عنوان یکی از مهم ترین چالش های پیش روی مجامع بسیاری از جوامع می باشد. این مساله دیر یا زود در ایران نیز باید مورد بررسی قرار گرفته و مناطق مناسب جهت این امر مورد مطالعات ارزیابی و امکان سنجی در قالب طرح های مکان یابی قرار گیرد. یکی از مواردی که در این مهم باید مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد، ویژگی های ژئومرفولوژی این محل ها می باشد. ایران مرکزی از لحاظ ژئومرفولوژی از سه واحد کوهستان، دشت و پلایا تشکیل شده است. کوچکترین واحد تقسیم بندی از لحاظ ژئومرفولوژی، رخساره می باشد. در میان واحدهای ژئومرفولوژی، واحد پلایا، به عنوان پایین ترین حد زهکشی حوزه های بسته داخلی با خاک بسیار ریز دانه می باشد. این واحد دارای رخساره های متنوعی از جمله مناطق باتلاقی با سطح آب زیرزمینی بالا و دریاچه های کویری می باشد. این مناطق را از چند جهت می توان مناسب دفن زباله هایسمی و خطرناک، معرفی نمود. چنین مناطقی عمدتا در حالت اشباع بوده و گرادیان هیدرولیکی در آنها صفر و یا نزدیک به صفر می باشد (آب فاقد جریان است) که این به لحاظ موقعیت توپوگرافی و وضعیت ژئومرفولوژی و پارامترهای خاکشناسی آن می باشد. از طرف دیگر این مناطق از لحاظ خاکشناسی دارای رس های ریز دانه بوده و این عامل نیز موجب به حداقل رسیدن هدایت آبی و در نتیجه کاهش امکان آلودگی سایر منابع آبی منطقه می گردد. این عامل اهمیت چنین مناطقی را در عدم ارتباط معکوس با مناطق بالادست برجسته تر می نماید. با توجه به موارد فوق و انجام مطالعات دقیق تر و همچنین فراوانی این مناطق در ایران مرکزی می توان رخساره های کویری را به عنوان مناطق مناسب جهت دفن زباله های سمی و خطرناک مورد ارزیابی قرار داد. در این مطالعه پارامترهای مثبت رخساره های کویری جهت هدف مذکور مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.