معرفی روش MaxEnt برای ارزیابی زیستگاه حیات وحش در ایران

در سال های اخیر تعیین وضعیت پراکنش و توزیع گونه ها و وضعیت زیستگاه های تحت اشغال آنها از اهمیت به سزایی در برنامه های حفاظتی و مدیریت حیات وحش برخوردار شده است. اما مشکل زمان و بودجه قابل دسترس برای مطالعه گونه ای از حیات وحش در مقیاس وسیع دشوار و در بسیاری از موارد غیر ممکن است. لذا از روش های مدلسازی استفاده می شود. یکی از مشکلات اساسی مدل هایی که نیاز به داده های حضور و عدم حضور به عنوان متغیر وابسته دارند، نبود داده های عدم حضور مطمئن است. بنابراین از دیگر روش هایی که تنها مبتنی بر دادههای حضور گونه هستند مانند MaxEntاستفاده می شود. استفاده از مدل های که تنها نیازمند داده های حضور هستند، می تواند از خطاهای حاصل از بکارگیری داده های عدم حضور اشتباه جلوگیری کند. اما این داده های فقط حضور نیز خود دارای محدودیت هایی هستند. محدودیت اساسی داده های تنها حضوری آن است که خطای انتخاب نمونه تأثیر بسیار شدیدتری بر روی مدل های تنها حضوری نسبت به مدل های حضور عدم حضور دارد.